Όταν λέμε κλασική μουσική εννοούμε τη μουσική που δημιουργήθηκε στο «Δυτικό Ημισφαίριο» και κυρίως στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης από τα χρόνια του Μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας…..
Τη μουσική αυτή ευρωπαίοι μετανάστες τη μετέφεραν και στην Αμερική. Γύρω, λοιπόν , στα χρόνια του Μεσαίωνα στις χώρες της Ευρώπης υπήρχαν δύο είδη μουσικής: η λαϊκή και η εκκλησιαστική μουσική.
Η λαϊκή μουσική των διαφόρων ευρωπαϊκών λαών ήταν χοροί και τραγούδια που παίζονταν στις διάφορες γιορτές και τα πανηγύρια. Όπως και τα δικά μας δημοτικά τραγούδια, η μουσική αυτή ήταν άγραφη και κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα με την προφορική παράδοση.
Εκείνη την εποχή άρχισαν να εμφανίζονται και ορισμένοι καλλιτέχνες, τους έλεγαν τροβαδούρους. Ήταν οι ίδιοι οργανοπαίχτες, τραγουδιστές και συνθέτες, κάτι παρόμοιο με τους αοιδούς και ραψωδούς των ομηρικών χρόνων. Οι τροβαδούροι έπαιζαν τη μουσική τους στα κάστρα των αρχόντων, ταξίδευαν συχνά και βοήθησαν με τον τρόπο αυτό να διαδίδονται οι διάφορες λαϊκές μουσικές της Ευρώπης από χώρα σε χώρα.
Η εκκλησιαστική μουσική ήταν θρησκευτική μουσική. Οι συνθέτες ήταν καλόγεροι και την έγραφαν για τις ανάγκες της εκκλησίας. Στην αρχή ήταν μονοφωνική και αργότερα, όταν εξελίχθηκε έγινε πολυφωνική. Η εκκλησιαστική μουσική είναι γραμμένη μουσική, γιατί οι καλόγεροι είχαν βρει ένα τρόπο για να μην ξεχνούν τους ήχους, να τους σημειώνουν στο χαρτί.
Έτσι δημιουργήθηκε σιγά-σιγά η δυτική σημειογραφία, οι νότες και το πεντάγραμμο. Από την εκκλησιαστική μουσική ξεπήδησε η έντεχνη μουσική. Μετά το Μεσαίωνα ήρθε η εποχή της Αναγέννησης. Τότε οι σπουδαιότεροι καλλιτέχνες όλων των τεχνών ζούσαν στα παλάτια των βασιλιάδων και στα κάστρα των ευγενών και εκεί έφτιαχναν τα έργα τους. Στα χρόνια της Αναγέννησης υπήρχαν στην Ευρώπη δύο είδη μουσικής. Η λαϊκή μουσική, όπως και στο Μεσαίωνα και η έντεχνη μουσική. Αυτή διακρινόταν σε δύο είδη. Την Εκκλησιαστική, που εξακολουθούσαν να τη γράφουν ορισμένοι συνθέτες για λογαριασμό της εκκλησίας και η αυλική, που την έγραφαν και την έπαιζαν στα παλάτια των ευγενών.
Τα έργα που έγραφαν οι συνθέτες της εκκλησιαστικής μουσικής ονομάζονταν Λειτουργίες, Ορατόρια, Καντάτες κλπ. Ήταν μουσικά έργα γραμμένα για φωνές και όργανα και τα θέματά τους βασίζονταν σε θρησκευτικά κείμενα και ύμνους της εκκλησίας.
Τα έργα που έγραφαν οι συνθέτες της αυλικής μουσικής ονομάζονταν Μανδριγάλια, Σουίτες, Συμφωνίες, Κονσέρτα. Όλα αυτά τα μουσικά κομμάτια παίζονταν στις αυλές των αρχόντων, βασιλιάδων και ευγενών.
Μετά την Αναγέννηση ο ευρωπαϊκός πολιτισμός μπαίνει σε μια νέα εποχή που ονομάζεται Διαφωτισμός. Κυρίαρχο και καθοριστικό γεγονός της εποχής είναι η Γαλλική Επανάσταση που άλλαξε την Ευρωπαϊκή Ιστορία. Την εποχή του Διαφωτισμού οι συνθέτες εξακολουθούσαν να γράφουν έντεχνη μουσική(εκκλησιαστική και αυλική) για λογαριασμό των αρχόντων και της εκκλησίας. Σιγά-σιγά ,όμως , και καθώς τα χρόνια περνούσαν, οι μουσικοί άρχισαν να γίνονται ελεύθεροι επαγγελματίες. Έπαψαν να είναι στην υπηρεσία των ευγενών και έγραφαν που παιζόταν στα παλάτια αλλά και σε συναυλίες με εισιτήριο.
Τη μουσική τους τώρα είχε τη δυνατότητα να την ακούσει περισσότερος κόσμος και όχι μόνο η αριστοκρατία. Την εποχή του διαφωτισμού εμφανίστηκαν δύο νέες μορφές έντεχνης μουσικής. Η Όπερα και η Σονάτα. Θα έχετε ακούσει που λέμε σονάτα για πιάνο, σονάτα για πιάνο και βιολί κλπ. Η μουσική που είναι γραμμένη για λίγα όργανα και μπορούσαν να την παίζουν οι άνθρωποι στα σπίτια τους ονομάστηκε Μουσική Δωματίου. Η μουσική που έγραφαν οι συνθέτες στην εποχή του διαφωτισμού είχε τεράστια επιτυχία, εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Περιώνυμοι και ξακουστού συνθέτες της εποχής του Διαφωτισμού ήταν ο Μπαχ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Βάγκνερ, Σούμαν, Βέρντι, Σοπέν κ.α.
Αυτή η μουσική και σήμερα, ύστερα από 300 ή λιγότερα χρόνια από τότε που την έγραψαν οι συνθέτες της, εξακολουθεί να αρέσει και να συγκινεί τον κόσμο, γι αυτό ονομάστηκε Κλασική μουσική.
Με την είσοδο του 20ου αιώνα οι συνθέτες συνέχιζαν να γράφουν έντεχνη μουσική που παίζεται μαζί με την κλασική μουσική των περασμένων χρόνων. Γνωστοί συνθέτες του 20 ου αιώνα είναι οι Ραβέλ, Σοστακόβιτς και οι Έλληνες Ξενάκης, Καλομοίρης, Σκαλκώτας κ.α. Και στις μέρες μας υπάρχουν συνθέτες που γράφουν έντεχνη μουσική.
