Νέα

Χορευτής και Παιδαγωγός

Πολλοί έχουν ασχοληθεί με διάφορες τεχνικές χαλάρωσης κι αναπνοής. Η χαλάρωση έχει εξελιχθεί σε μια καινούργια μορφή εκπαίδευσης. Οι τεχνικές χαλάρωσης έχουν σκοπό να επιτρέψουν και να δραστηριοποιήσουν τη φυσική κινητοποίηση του προστατευτικού συστήματος του οργανισμού απέναντι σε μια δόση εθισμών. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί πολλά συστήματα που μελετούν με επιστημονικό τρόπο την κίνηση σαν διαγνωστικό και θεραπευτικό μέσο.

Από προσωπική μου εμπειρία ως δασκάλα χορού, με ενδιαφέρει να μελετώ το ανθρώπινο σώμα. Διαπίστωσα λοιπόν ότι ενώ το σώμα είναι το όργανο της κίνησης και της έκφρασης, λείπει «κάτι», μια άνεση, αυτή η λεπτή λειτουργία που εκφράζει την κίνηση στην περιοχή των συναισθημάτων, των σκέψεων και του πνεύματος.
Ένας εκπαιδευμένος δάσκαλος είναι εύκολο να διαγνώσει μέσα από την κίνηση, την κατάσταση του σώματος και της ψυχής ακόμα και να θεραπεύσει με κατάλληλη μέθοδο σωματικές και ψυχικές καταστάσεις.
Γενικά ο χορός είτε λέγεται μπαλέτο είτε σύγχρονος, δεν αποτελεί μόνο έκφραση της στατικής, της δυναμικής, της ανατομίας και της φυσιολογίας αλλά και ολόκληρης της προσωπικότητας. Κατά συνέπεια όταν ζητούμε να εκτελεστεί μια κίνηση, επιδρούμε, είτε θέλουμε είτε όχι, σε ολόκληρη την προσωπικότητα του χορευτή.
Ο χορός δεν είναι μόνο η τέχνη του χρόνου, του χώρου και της δεξιοτεχνίας. Είναι ακόμη η τέχνη της συνειδητά και ολοκληρωμένης βιωμένης στιγμής. Και φυσικά δεν είμαι ενάντια της δεξιοτεχνίας.
Ο χορευτής όμως που λάμπει μόνο από την μεγαλοπρέπεια της τεχνικής του και στριφογυρίζει πάνω στην σκηνή σαν μια άδεια μηχανή, δεν ανήκει στους εκλεκτούς χορευτές. Ο παιδαγωγός-εκπαιδευτής οφείλει να είναι σε θέση να εμπνέει εμπιστοσύνη και να δημιουργεί ατμόσφαιρα γαλήνης και συμπάθειας. Στο χέρι του κάθε χορευτή και δασκάλου-παιδαγωγού χορού είναι να επιλέξει μέθοδο σε σχέση με την προσωπικότητα του και με τους αντικειμενικούς στόχους του για εκπαίδευση. Η αλήθεια και η αμεσότητα ενός χορευτή που βγαίνουν από μέσα του γοητεύει πάντα το κοινό.

Το έργο δε της παιδαγωγικής στο χορό είναι τέχνη. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός παιδαγωγού και δασκάλου του χορού; Άραγε υπάρχει; Εάν ο δάσκαλος καταγράφει στον εαυτό του την επιτυχία του μαθητή του τότε δεν είναι παιδαγωγός.
Ας βρούμε το κουράγιο να είμαστε ο εαυτός μας κι έτσι θα βοηθήσουμε τους νεότερους να βρουν τον δικό τους. Το ταλέντο της παιδαγωγικής όπως όλα τα ταλέντα είναι ένα δώρο που απαιτεί πολλά. Ο μαθητής και ο δάσκαλος πλησιάζουν και απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον μέσα σε μια κίνηση διαρκούς ανανέωσης γύρω από ένα μοναδικό κέντρο: « το χορό». Η μοίρα του δασκάλου είναι να ξαναρχίζει συνεχώς από την αρχή, τα παιδιά έρχονται και φεύγουν, το δεχόμαστε έτσι.
Χρειάζεται και από εμάς λίγη φιλοσοφία, λίγη απλή σκέψη πάνω στην ανθρώπινη φύση, ένα χέρι τρυφερό που να καθοδηγεί τη διάπλαση μιας νεαρής ύπαρξης. Το να διδάσκουμε χορό σημαίνει να φωτίζουμε το παιδαγωγικό υλικό μας από όλες τις πλευρές, να μεταδίδουμε την κίνηση μέσα από όλες τις λειτουργικές μορφές.
Το ταλέντο του χορευτή και του παιδαγωγού είναι ένα δώρο, είναι ε υ λ ο γ ί α!

Κοινοποίηση σε:

X