Ο άνθρωπος στέκει ισορροπώντας στις δύο κολώνες των κάτω άκρων, με τον επιμήκη άξονα του σώματος του, πιο μακρύ από τον εγκάρσιο και τον πρόσθιοπίσθιο. Κάθε κολώνα έχει για βάση ένα άκρο πόδα, ο όποιος βρίσκεται τοποθετημένος σε ορθή γωνία με τον κάθετο άξονα του κάτω Άκρου του. Όλο το σώμα του ανθρώπου στηρίζεται και ισορροπεί πάνω στους δύο Άκρους πόδες που αποτελούν τη βάση του. Η βάση αυτή είναι πολύ κοντή σε σχέση με το ύψος του σώματος και εντούτοις είναι αρκετή για να τον στηρίξει. Φυσιολογικά στην ορθοστασία οι δύο άκροι πόδες στέκουν έτσι ώστε, το πίσω άκρο τους που προέχει να βρίσκεται σε επαφή το ένα με το άλλο, ενώ τα πρόσθια άκρα τους να απέχουν σε λίγη απαγωγή, που οφείλεται στην ελαφρά στροφή του κάτω άπορου του σώματος της κνήμης.
Το μήκος, το φάρδος και το σχήμα του κάτω άκρου ποδός διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ο Leonardo Da Vinci λέει ότι τόσο για λόγους ισορροπίας όσο και για λόγους αισθητικής, το μήκος του Άκρου ποδός πρέπει να αντιστοιχεί με το ύψος μιας κεφαλής του ατόμου, δηλαδή 1:7,5 του μήκους του σώματος. Π.χ. σε άτομο με ύπνος 1,60cm, το μήκος του ποδιού πρέπει να είναι 21cm, περίπου. Φανταστείτε ένα άτομο ύψους 1,80cm να έχει μήκος ποδιού 20cm. Το άτομο θα έχει αστάθεια και αισθητικά θα είναι δυσανάλογο. Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και στην αντίθετη περίπτωση.
φυσιολογικά στην ορθοστασία σε έναν ενήλικα είτε αυτός στέκει στα δύο πόδια του είτε στο ένα, ο άκρος πους πρέπει να γέρνει στο έξω χείλος του, ενώ το πέσω στέκει στον αέρα. Σε αυτή την στάση και των δύο απόρων ποσών το άτομο μπορεί να σταθεί ακίνητο για πολύ ώρα με ελάχιστη μυική προσπάθεια χάρη στην ιδιαίτερη κατασκευή του Άκρου ποδοπατήθηκαν και την τάση των μαλακών του μορίων που βρίσκονται κυρίως στο πέλμα. Μόνο εάν η ορθοστασία παραταθεί τότε αρχίζουν προοδευτικά να συσπώνται στατικά μυς των οποίων οι τένοντες περνούν μπρος και πίσω από την άρθρωση που συνδέει τον Άκρο πόδα με την κνήμη. Η σύσπαση αυτών των μυών είναι αυτόματη και ορατή ιδίως αν το άτομο στηρίζεται μόνο στο ένα πόδι, και δεν αφήνει το άτομο να χάσει την ακινησία του φέρνοντας μπρος ή πίσω.
Εάν εξαιρεθούν λόγοι κληρονομικοί ή βλάβες κατά την ενδομήτριο ζωή, ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με τέλεια πόδια έτοιμοι για να ανταπεξέλθουν στις λειτουργίες για τις οποίες προορίζονται.
Η στάση των άκρων ποδών ανάλογα με την ηλικία εξαρτάται κατά 90% από την στάση της λεκάνης, την κατασκευή του άνω άκρου του μηρού και την προσαρμογή του σώματος του μηρού στην Πόρθος στάση.
Στον ενήλικα φυσιολογικά το σώμα του μηρού λοξεύει από έξω πάνω προς τα έσω και κάτωπροκειμένου να έρθουν σε επαφή, δεδομένου ότι η λεκάνη του ανθρώπου είναι φαρδιά και οι κεφαλές των μηνών βρίσκονται σε απόσταση λόγω του ότι οι Κοτύλες με τις οποίες θα σχηματίσουν την κατ’ Ισχίον άρθρωση βρίσκονται και αυτές σε απόσταση (12-12,5cm).
Έτσι το σώμα του μηρού βρίσκεται έξω από τον κάθετο άξονα που περνά από το κέντρο της κεφαλής για να πέσει στο κέντρο του γόνατος(πίσω από την επιγονατίδα) και εν συνεχεία στο κέντρο της άρθρωσης που συνδέει τα οστά της κνήμης με τον Άκρο πόδα, την ποδοκνημική άρθρωση.
Ο άξων αυτός αποτελεί τον Λειτουργικό ή δυναμικό άξονα του κάτω άκρου και το ιδεώδες είναι οι τρεις αρθρώσεις, Ισχίου, Γόνατος και Ποδοκνημικής να βρίσκονται η μία κάτω από την άλλη στον Λειτουργικό άξονα και να διαμοιράζεται το βάρος του σώματος. Τότε μόνο τα γόνατα βρίσκονται κοντά και κοιτούν εμπρός και οι άκροι πόδες που μας ενδιαφέρουν γέρνουν στο έξω χείλος.
Τα νεογέννητα έχουν σχεδόν κάθετο μηρό, μεγάλη αυχενομηριαία γωνία(150_160 μοίρες) και μεγάλη γωνία συστροφής. Τα κάτω άκρα βρίσκονται σε έσω στροφή και τα πέλματα τους γέρνουν έξω. Όταν το νήπιο στο πρώτο έτος της ηλικίας του σηκωθεί ορθό και κάνει τα πρώτα του βήματα, περπατά με ανοικτά πόδια για λόγους ισορροπίας, γόνατα με έξω στροφή σε απόσταση μεταξύ Τους και τα πέλματα να γέρνουν στο έξω χείλος. Η λεκάνη του είναι ορθή και γι’ αυτό Έχει την τάση να πέσει πίσω. Ενστικτωδώς το παιδί για να μην πέφτει πίσω γέρνει την λεκάνη του πολύ μπρος δημιουργώντας οσφυϊκή λόρδωση. Λόγω της αυξημένης κλίσεως της Λεκάνης η Κεφαλή του μηρού αναγκάζεται να κάνει έσω στροφή προκειμένου να βρεθεί μέσα στην Κοτύλη. Την έσω στροφή του Μηρού ακολουθεί και το γόνατο υπό την επίδραση του βάρους το σώμα του Μηρού λοξεύει και τα γόνατα γέρνουν προς τα μέσα ενώ ο Άκρος πους γέρνει και αυτός στο έσω χείλος δίνοντας την εντύπωση Πλατυποδίας η οποία είναι λειτουργική όχι πραγματική. Τη στάση αυτή έχουν συνήθως τα παιδιά τα παιδιά των τριών ετών με χαλαρά κοιλιακά τοιχώματα αυξημένη οσφυϊκή λορδωση, γόνατα σε έσω στροφή που γέρνουν μέσα και Ακροπόδα που γέρνει στην ορθοστασία στο έσω χείλος.
Οι γονείς ανησυχούν βλέποντας μόνο την Πλατυποδία και τρέχουν στους γιατρούς, ενώ φταίει βασικά η στάση της λεκάνης για όλη την εικόνα.
Αν αυτό το παιδί γυμναστεί σωστά, δυναμώνοντας τους κοιλιακούς και Γλουτιαίους μυς θα μπορέσει ως το 10ο έτος της ηλικίας του να βρει σωστή έγκλιση της Λεκάνης οπότε και ο Μηρός προσαρμοσμένος στην όρθια στάση θα λοξέψει όσο χρειάζεται και οι γωνίες του Αυχένος θα αποκτήσουν τις φυσιολογικές τους τιμές, τα γόνατα θα στρίψουν εμπρός και τα πέλματα θα γείρουνε στο έξω χείλος. Αν το παιδί όμως παραμείνει αγύμναστος ως την εφηβεία και είναι παχύ τότε υπό την επίδραση του βάρους του σώματος το σώμα του Μηρού θα λοξέψει πολύ, οι γωνίες του αυχένα θα μειωθούν, τα γόνατα θα παραμείνουν σε έσω στροφή και θα γέρνουν μεταξύ τους σχεδόν θα προσκρούουν. Τα πέλματα θα γέρνουν στο έσω χείλος και θα απέχουν μεταξύ τους, Βλαισοποδία-Πλατυποδία. Συγχρόνως αναπτύσσεται ο έσω κόνδυλος του κάτω άκρου του μηρού και μονιμοποιείται μια στάση των κάτω άκρων άσχημη που δύσκολα διορθώνεται.
Τα άτομα αυτά έχουν αστάθεια, το βάδισμα τους είναι βαρύ χωρίς ελαστικότητα, κουράζονται γρήγορα και δεν μπορούν να σταθούν ορθά πολύ ώρα. Αν ένας ενήλικας γυμνασμένος με φυσιολογική έγκλιση Λεκάνης και φυσιολογική στάση των κάτω άκρων του με το λειτουργικό άξονα να περνά από τις τρεις αρθρώσεις, ορθώσει πολύ τη Λεκάνη του τα γόνατα θα στρίψουν έξω και το πέλμα θα γείρει περισσότερο στο έξω χείλος, ενώ αν γείρει πολύ τη λεκάνη του αυξάνοντας την οσφυϊκή λόρδωση τότε τα γόνατα θα στρίψουν μέσα και το πέλμα του θα γείρει στο έσω χείλος σαν να Πλατυποδία.
